Προγράμματα Ψυχικής Υγείας

Σουρουπώνουν όλα όσα αγαπήσαμε και το λυκόφως του κόσμου μας αχνοπαίζει στα τοπία, σαν αμφιλεγόμενη πρόφαση για την ήττα της νύχτας, που θα μας διαπεράσει.Αλλά τα πορφυρά, που αντιστέκονται στους ορίζοντες, θα ιριδίζουν για πάντα την ασυδοσία της ύπαρξης μας, που με τα πάθη της πυρπόλησε κάθε συμβιβασμό.. Στράτος Παπάνης    

Δεν ξέραμε τι ήταν η ευτυχία, μέχρι που μας την έκλεψε ο θάνατος.Τώρα που μάθαμε πως ο θάνατος θα κλέψει κάθε τι, γιατί όλα δεν έγιναν ευτυχία; Στράτος Παπάνης Φωτογραφία: Κατάνυξη στο Ντίπι της Λέσβου 28 Αυγούστου    

Παλίμψηστα πράγματα και τοπία, που πάνω τους ξεθωριάζει η μυρωδιά και τα έργα των ανθρώπων, που πέρασαν και λησμονηθήκαν.Αδιόρατοι ίσκιοι, κρυπτογραφημένοι έρωτες, λόγια που άλλαξαν, καθώς ειπώθηκαν, την προσωδία στο πεπρωμένο μιας σχέσης. Κι αυτό με τη σειρά του τη μελωδία της οικουμένης.Αναπνοές παλιού κρασιού, που διαχέουν τα συναισθήματα και τις μνήμες της χρονιάς, που φυλακίστηκαν.Σκηνές που τελείωσαν, αλλά πάνω τους ασθμαίνει το παρόν, για να χαράξει το μέλλον, δεσμώτες που καιροφυλακτούν για την ψυχή, που θα τους αναστήσει.Παλίμψηστα σαν αινίγματα με μια μόνο απάντηση: Τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει. Ευστράτιος Παπάνης  

Ανατέλλει αστική η σελήνη μέσα από κάδους, κεραίες και κουρασμένα αισθήματα. Εναέρια σύρματα τη διαιρούν, τη χαράσσουν, στρεβλώνουν το σχήμα της. Σκοντάφτει σε τέντες, σε στύλους, σε υπάρξεις αιωρούμενες. Την προϋπαντούν αυταπάτες, ειρκτές, δεσμώτες σκυλιά σε ασφυκτικά διαμερίσματα. Επαναστατημένες ψυχές σπαρταρούν για το θαύμα, που ποτέ δεν κομίζει. Τα λόγια και οι ανάσες, που στο φως της προδόθηκαν, λεηλατημένα εξαργυρώνονται στων πανσελήνων την έξαρση. Σελήνη της πόλης, που πρώτα τρεμόπαιξες στους νοητούς του Αιγαίου ορίζοντες, πόσο πολύ μου θυμίζεις της ζωής μου τα ανέφικτα. Σα γυναίκα που την έκσταση αλλού αφού γνώρισε, στις βεβαιότητες μιας πόλης νωρίς ξεπουλήθηκε..

Η πιο αποτελεσματική, κοινή εξαπάτηση ή αυταπάτη στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η παρουσίαση ως πολύτιμου και δυσεύρετου, αυτού που απλόχερα και δωρεάν σπαταλιέται σε άλλα πλαίσια, περιστάσεις και συναναστροφές.Σαν το λείο, σπάνιο και φανταχτερό βότσαλο σε αμμουδερή παραλία, που όμως υπάρχει κατά μυριάδες στο βυθό της ίδιας θάλασσας, αλλά δεν τόλμησες να βουτήξεις πιο βαθιά, για να γίνεις απρόσβλητος από την ομορφιά του.Άνδρες, γυναίκες και γενιές ξεγελάστηκαν και πόνεσαν από την παραίσθηση, επιχειρώντας να λεηλατήσουν αυτή την κενή χίμαιρα.Ίσως γιατί τα βότσαλα και τις σχέσεις πολύτιμες τις κάνει η στιγμή, ο ήλιος, καθώς τις χρωματίζει και η αφέλεια να σεπαρασύρουν πέρα από κάθε λογική. Στράτος Παπάνης

Δεν είναι η προδοσία που ματώνει περισσότερο στο ξερίζωμα μιας σχέσης, όσο οι προφάσεις και οι αφορμές, που αναβαπτίζονται σε αιτίες, για να αποκρύψουν τις άθλιες λεπτομέρειες και τις υπεκφυγές εκείνου που καταχρηστικά αγαπήθηκε..Στράτος Παπάνης Ζωγραφική: Panos Tsoukarellis

Κατάνυξη οι στιγμές μας κι ας σταλάζουν το τέλος μας..Ε.Π.

Σε αφομοιώνει η θάλασσα και αναβλύζουν μέσα από ηφαιστειακές πηγές και αρτηρίες της ύπαρξης η ποίηση και οι θρύλοι των αιώνων.Εμπιστεύεσαι τα κοράλια, που συγκατανεύουν ρυθμικά στα ρεύματα, και οι παφλασμοί των υδάτων ενορχηστρώνουν αιολικά μέλη και προσωδίες.Εγκαταλείπεσαι στα τοπία και δονούνται τα κύτταρα από λυγμούς χαμένους στο μύθο.Παντού απολιθώματα εμπειριών,που δεν έζησες, αλλά εντός σου τρανεύουν, επιζητώντας τη μέθεξη.Ιερά αδυσώπητα και βυζαντινά εκκλησάκια διαφυλάττουν στους κόρφους τους την ευλογία ή την ειρωνεία του Θείου.Χρησμοί οι άνεμοι από τα μέρη της Τροίας σε διαπερνούν με ριπές παραζάλης.Είτε πενθείς στη Λέσβο είτε ερωτεύεσαι με νότες είναι ζυμωμένη η έκβαση.Στράτος Παπάνης

Ένας ο θάνατος για την αλλαγή και δύο για τη γέννηση κάθε καινούριου.Με πόνους, όλοι όσοι τους χαρίστηκε η ψυχή, ξεχρεώνουν την ύπαρξη και τη φθορά των υλικών και των αψύχων.Κι αν η πλάση σχεδιάστηκε με το περίσσευμα του Θεού, διαιωνίζεται από το υστέρημα του ΑνθρώπουΓι αυτό χρέος του καθενός να καταλείψει όσα έλαβε και κάτι παραπάνω, στη γνώση, στην αισθητική, στην κοινωνία και στους άλλουςΚι η ελάχιστη αυτή κληρονομιά μελλοντική ελπίδα και λίπασμα θα είναι, έτσι που να μπορέσουν οι γενιές τους επόμενους τρόμους να υπομείνουν.

Εκεί που αποσυντονίζονται οι χάρτες και αχνοσβήνουν οι γραμμές της κινητής, καραδοκεί η ομορφιά, που δεν εξημερώνεται.Εκεί η ελευθερία και η μοναξιά, που την αναβάλει.Εκεί οι ανέσπερες υποσχέσεις και τα μνήματα τους, όταν επαληθεύουν τη σημασία τους.Σε χωριά με ξεχασμένα ονόματα και πινακίδες που γέρνουν στο αδιέξοδο.Εκεί οι πλάνες κοριτσιών, που μοιάζουν με όνειρα,και οι ματιές τους που σε διαπερνούν με τις ζωές που ποτέ δε θα ζήσεις.Στράτος Παπάνης