Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι, που ήθελε στο τέλος, να ζουν οι ήρωες του καλύτερα από εκείνους, που το διαβάζουν. -Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, είπε ο αφηγητής.Να, δες εμένα. Φαίνομαι να σκαρώνω σαν αοιδός τους μύθους και ...

Καθώς εξελίσσεσαι, οι πιο ένθερμοι χειροκροτητές είναι τα πιράνχας, που στην πρώτη πτώση θα σε κατασπαράξουν για το θράσος σου να ανεβείς ψηλότερα και μόνιμοι ακόλουθοι τα παράσιτα, που θα καρπωθούν τα πρόσφορα της δικής σου διακινδύνευσης. ...

Ψυχές είναι οι έννοιες και τρυπώνουν στα σώματα των λογισμών, που τις ενσαρκώνουν.Μίσος, αγάπη, πόθοι, ενοχές, όροι, παραμύθια, ερμηνείες, επιχειρήματα στροβιλίζονται ακατάπαυστα, για να καλλωπίσουν το Λόγο.Όλα όμως τα νοήματα, με τις μορφές και τις εκφάνσεις ...

Με πόση προθυμία των ασίγαστων παθών τις ηδονές, τις μάχες και την έξαψη θα αντάλλασσα για το χαμένο, ήσυχο χαμόγελο εκείνης, που δίχως τιμήματα την αζήτητη ευτυχία μού προσέφερε. Με πόση μετάνοια θα την αναζητούσα κι ας έκρυβε τη δοτικότητα της σε περιτύλιγμ...

Στράτος Παπάνης Ζήτησα από το Θεό να με γυρίσει πίσω στις Εδέμ της παιδικής μου ηλικίας. Τότε, που τα μικρά περιέκλειαν το πελώριο, οι λεπτομέρειες στα μάτια μας φάνταζαν πιο ακέραιες από το τέλειο, και η ώρα χωρούσε δυο αιωνιότητες και ένα θαύμα. Να...

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Τα πιο απεγνωσμένα σαγαπώ μάς καταδιώκουν, όταν δεν μπορούν πια να ειπωθούν. Και επαίσχυντα εκείνα, που λησμόνησαν να θυσιάσουν στην πράξη, όταν εκστομίστηκαν. Εκκωφαντικά από ματαιοδοξία, υποτον...

Ευστράτιος Παπάνης Μια φορά κι έναν καιρό δυο νέοι είχαν καθίσει να ξεκουραστούν στα απόμερα των δικών τους κόσμων. Εκείνος βαρέθηκε το κόκκινο της ζωής του κι εκείνη έχανε την υπομονή της με το αμείλικτο μπλε, που όριζε τα συναισθήματα της. Στο σημείο, που ...

Σελήνη είναι ο έρωτας, όταν αναλογίζεται τον εαυτό του, χωρίς εξιδανικεύσεις και μελίσματα. Λυκόφως των χαμένων, την ώρα που δύουν στη θύμηση των ανθρώπων. Σκιά κάθε αρχής, που έχει προμαντέψει το τέλος της Νεροσυρμή, που κατόπτρισε μια νύχτα τη φρίκη των ν...

Οι άνθρωποι που μας ερωτεύτηκαν, εκείνοι, που για χάρη τους ούτε μια αντιφεγγιά πόθου δεν προσποιηθήκαμε πως είχαμε φυλάξει, έρχεται στιγμή που ανασταίνονται, σα νοσταλγία, σαν αδικία ή σαν σπαταλημένη δυνατότητα, ζητώντας το μερτικό στην αυτοεκτίμηση, με την ...

Οι μόνοι νεκροί εδώ μέσα είναι ο χρόνος και το Εγώ. Ίσως και εγώ. Μοιράζομαι μαζί τους μια ιδιότυπη παράλληλη πραγματικότητα, ένα ενωτικό παρόν: Είμαστε τώρα εδώ, όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, την ίδια στιγμή, ανεξάρτητα από δημογραφικά, ιδιότητες συμβατικότητες ...

Όσο πιο καθαγιασμένος είναι ο ναός, της γνώσης, της θρησκείας, της πολιτικής, τόσο περισσότερο εξαχρειωμένα είναι τα ζιζάνια και οι ξενιστές, που τον παρασιτούν. Όσο πιο βαρύγδουπες οι λέξεις, που εκστομίζονται, στα λατρευτικά, στην επιστήμη, στη δημοκρατία, τ...

Μύθοι, ιστορίες, θρύλοι, διηγήσεις, ήθη και έθιμα αποτελούν τα άτυπα στοιχεία κάθε έθνους, που επιθυμεί να διαιωνίσει στο χρόνο την ταυτότητα, τη συνεισφορά και το στίγμα του. Όχι για να κυριαρχήσει, αλλά για να επιβιώσει είτε ως μνήμη είτε ως θετική επιρροή...

Ψηλά μου έμαθαν πως βρίσκονται οι αξίες. Στα δύσβατα σε προσμένει το τέλειο, τα ιδανικό. Αισθήσεις απρόσιτες και κόσμοι μαγεμένοι. Αέναοι πόθοι, δοξασίες λυτρωτικές Εκεί, πάνω από όλους, όσα πρέπει ν' αγαπήσεις. Εκεί, πέρα απ' το χρόνο, το κακό και τη φθορά....

Εξαπατά προσποιούμενο πως είναι η μόνη πραγματικότητα. Παρασύρει, καθώς μοιάζει αμετάβλητο, σταθερό, απαιτητικό, αδιαπραγμάτευτο και ενιαίο. Αιτία και αποτέλεσμα, τιμητής του παρελθόντος και προάγγελος του μέλλοντος, επιβάλλ...

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους, που νομίζουν πως θα ζήσουν για πάντα, επειδή πρόσκαιρα η ζωή τους θάμπωσε με ελάχιστα ψιχία ισχύος.. και σε εκείνους που εζήλωσαν την μωρία τους και έρπουν δίπλα τους.. Γιατί η επίγνωση του θανάτου τις πράξεις και τους ανθρώπου...

Νεκροστολίσαμε τους αγαπημένους με έθιμα προσευχές, ιεροτελεστίες, κτερίσματα και υποκριθήκαμε πως κάτι από εκείνους διαφυλάξαμε κοντά μας. Εξανθρωπίσαμε το θάνατο με ξόρκια και θρήνους με παρακάλια και δέηση, για να μην μας τρομάζει η απειλή και η παντοτινή ...

..Προσπάθησα επίμονα να μάθω τις φρικτές λεπτομέρειες των στιγμών, που ανέτρεψαν την ψυχική μου αμεριμνησία και μας πρόσδεσαν σε έναν νοσηρό στροβιλισμό, που θα μας αποψίλωνε μέχρι τα ακρότατα όρια μας.    Την ανάγκασα να τις διηγείται ξανά και ξαν...

Τα ωραιότερα βιβλία γράφονται όχι για να εντυπωσιάζουν τους ζωντανούς, αλλά για να τα ακούνε οι πεθαμένοι.Τα πιο υπέροχα βιβλία ανασταίνουν τις μνήμες, που πέρασαν, με πνοές ανεξίτηλων πόνων.Κι οι συγγραφείς δεύρο έξω προστάζουνε στη φρίκη, που οι αιώνες θωπ...

Κάθε μέρα σου έλεγα πως σ´αγαπώ πιο πολύ από όλες τις προηγούμενες. Κι έτσι, ξέροντας πως κάθε επόμενη, θα με βγάζει πάντα ψεύτη, βάσισα την αγάπη μας σε ένα ψέμα, που όσο ίσχυε, προσδιόριζε τη δύναμη του έρωτα μας. Στράτος Παπάνης ...

Τίποτα δε γίνεται αιώνιο, αν δεν μεσολαβήσει ένας θάνατος. Επειδή όλα τα αέναα προϋποθέτουν το τέλος πολύ περισσότερο από ό τι τη γέννηση. Έτσι τα νεκρά διαφυλάττουν για πάντα άσπιλα όσα υπήρξαν, καταργώντας τη μεταβολή τους. Γι αυτό πέθανε η αγάπη μας, για...

Κάθε δικαίωμα, που δεν κερδήθηκε ή βελτιώθηκε με προσωπικό αγώνα και μέτρο είναι καταχρηστικό και σας χαρίστηκε από τους ανθρώπους, που στερήθηκαν ή έδωσαν μάχες για αυτό. Σας μεταβιβάστηκε επίσης και από τα μέλη μιας κοινωνίας, που από ανάγκη ή ευαισθησία τ...