Όσο πιο καθαγιασμένος είναι ο ναός, της γνώσης, της θρησκείας, της πολιτικής, τόσο περισσότερο εξαχρειωμένα είναι τα ζιζάνια και οι ξενιστές, που τον παρασιτούν.
Όσο πιο βαρύγδουπες οι λέξεις, που εκστομίζονται, στα λατρευτικά, στην επιστήμη, στη δημοκρατία, τόσο πιο διεφθαρμένοι είναι εκείνοι, που τις επικαλούνται.
Όσο πιο χαμερπή τα ανδρείκελα, που με ανάστροφες υποκλίσεις τους υπηρετούν, τόσο χάνουν το μέτρο της αδικίας, οι κίβδηλοι προστάτες της δεοντολογίας και της ηθικής.
Επειδή οι αργυραμοιβοί και οι καταχραστές βιώνουν μια αναπάντεχη ψευδαίσθηση παντοδυναμίας και οίησης, που τελικά, γάγγραινα, τους αποσαθρώνει.
Καμία φορά από αυτούς σε προστατεύει ο λαός, άλλοτε η δικαιοσύνη, μα πάνω απ´ όλα η αλήθεια, που έχει τη μανία να εμφανίζεται άτρωτη, εκεί όπου επιχειρούν οι κουστωδίες των βδελυρών να τη βιάσουν.
Στράτος Παπάνης