Μύρο μ’αέρινο σταυρό θα ρίξω πριν γυρίσω

Στης Μυτιλήνης τον λαιμό ξανά να σ’αγαπήσω

Ξένα παιδιά κουρνιάσανε στα σπάργανα τα μαύρα

Κι έγινε ένα ο καημός με τη θαλάσσια αύρα

Σταυραετοί μεσ’ τις ελιές θα στήσουνε καρτέρι

Μ’ένα συμβούλιο πρωινό να φέρουν καλοκαίρι

Θα πουν, θα πουν εννέα μυστικά μα ένα θα το κρύψουν

Θα δουν, θα δούνε μήπως βιαστικά τον χρόνο να κυλίσουν

Οι μέρες είναι πια χρυσές, ο χρόνος έχει κέφια

Ζουρνάδες τον τρελλαίνουνε και του βαρούν τα ντέφια

Το μυστικό που κρύφτηκε ποτέ δεν ησυχάζει

Μέσα απ’τη μνήμη του νερού τον πόνο λογαριάζει

Σταυραετοί μεσ’ τις ελιές θα στήσουνε καρτέρι

Μ’ένα συμβούλιο πρωινό να φέρουν καλοκαίρι

Θα πουν, θα πουν εννέα μυστικά μα ένα θα το κρύψουν

Θα δουν, θα δούνε μήπως βιαστικά τον χρόνο να κυλίσουν